Bir gece uyurken aniden canım yanarak uyanıverdim baktım ve de korktum uyuyamadım.. Sabahı zor ettim şirkete gittim arkadaşımla paylaştım hemen hastaneden bana randevu aldı. Gittim hastaneye giderkende içimi rahatlatacak bir haber alıp sonra o kücük dünyamda kaldıgım yerden devam edecektim hayatıma... Öyle de oldu başta.. Sonra bi anda henüz hiç tanımadıgım bambaska bir durumun içinde buldum kendimi... Korktum.. Ürktüm.. Bir hastane odasında henüz ne oldugunu bile bilmediğim bi bekleyişin içinde buluverdim bedenimi... Her şeyin bi sebebi olduguna inandım hep... Bunun da bi sebebi vardı elbet... Dolu dolu 8 ay bunu düşündüm.. Neden ben demedim ama neden dedim.. Oysa ben zaten sıkı sıkı baglıydım hayata.. yaşamayı seviyordum tıpkı insanları sevdigim gibi.. An'ın kıymetini hep bildim.. "keşke"lerimden cok, "iyi ki"lerim oldu benim... Sonu ne olursa olsun İyi ki yapmışım dedim.... Ne katacaktı bu hastalık bana?! Zaten yaşadı mı tüm hücreleriye yaşayan bu kız daha neyi ögrenecekti ki?? vardı elbet bi sebebi...
4 ameliyat 8 kür kemoterapi.. 75 iş günü radyo terapi..
ve her birinin arasında yaşanan tonlarca şey.. Neler sıgdırmadık ki.. bi sürü arkadaşım geldi... bi sürü arkadaşıma ben gittim... doktor hiç bi yere gidemezsin derken; hastane çıkışı ilk uçaga atlayıp istanbul'da buldum kendimi... kızacık kestirip saclarımı bir oglan cocuguna döndüm adeta... ( yakıştı biliyorum: ) )... kel olunca kötü hissedecektim kendimi... kel bir erkegi sonuna kadar anladım... insanın kafası üşürmüş.. hem de cok...
Saçlarını kaybetmek küçük bi yan etkiydi bence.. daha kötüsü herseyin kokmasıydı... zaman zaman kendin bile parfüm şişesine batsan da ilaç kokabiliyordun.. burnum bi köpeginkinden daha da hassaslaşmıştı kimi dönem.. Su'dan bile tiksindigim zamanlar oldu... menapoza giriyomuş gibi ateş basmaları.. sebepsiz uykular.. yorgunluklar.. agızdaki yaralar... (ne kadar günde 4 kez çalkalasam da karbonatla.. çıktılar: ( ) ama hiç bi şeyden geri kalmayan biri vardı.. deli gibi gezen.. enfeksiyon kaparmışım falan diye düşünmeden denize giren... : ) daha niceleri!!
resimler yaptık... boyadık... boyandık... ve insanları mutlu ettik.. mutlu olduk...
benim zaten tonla arkadasım vardı ama bu sürecte de bi sürü yeni insan girdi hayatıma... hepsi iyi ki girdi!!
Ve hepinize sonsuz teşekkürler sevgili dostlar... yanımda oldugunuzu hep hissettim... Hepinizle iyi ki bi yerlerde kesiştik... cok seviyorum sizi... gerçekten!!
Ve sonun tam anlamıyla yaşandıgı bugün "neden?" sorusuna verdiğim tek cevap var... yaşamak kadar güzel hayatımdakiler
Neslihan Kılıç ( Kendi sitesinden)
KANSER HİKAYELERİ 2
KANSERİ BESLEMEYİN
ONKOLOJİ VE RADYOTERAPİ TERİMLER SÖZLÜĞÜ_75_4254481.jpg)
HEPSİ KANSERİ YENDİLER
Kanserden kurtuluyorlar
Yazın Yayınlayalım
Ne yemeli, ne yememeli?
İlik kanserinden AŞK sayesinde kurtuldu
EVDE KANSER TEDAVİSİ OLUR MU
Kanser Hikayenizi Paylaşın